Kościół parafialny p.w. świętych Piotra i Pawła w Nowogrodźcu (XIXw.)
nazwa zadania
Renowacja okładzin ścian z piaskowca wieży wraz z detalami architektonicznymi, remont więźby kopuły wieży z wymianą pokrycia
opis obiektu
Obecnie istniejący późnobarokowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Piotra i Pawła wzmiankowany był po raz pierwszy w XIII wieku. W dokumencie biskupa Rudolfa z 1481 roku wspomina się kościół parafialny pod wezwaniem św. Piotra i Pawła “ecclesia parochialis St. Petri et Pauli”.
Kościół wzniesiony za Henryka Brodatego, w momencie założenia klasztoru stał do roku 1788 kiedy podjęto budowę nowej świątyni wzniesionej od fundamentów. Inicjatorem budowy był ówczesny proboszcz Józef Mielischer. Projekt sporządził architekt Jan Jerzy Rudolf - pracujący dla Schaffgotschów i cystersów z Krzeszowa. Sporządził on plan nowej świątyni będącej klasyczną halą o typie ścienno - filarowym. Kościół w Nowogrodźcu wyróżnia się wśród nich długim, dwuprzęsłowym prezbiterium zakończonym apsydą, a także zwracającym uwagę poprzez burzenie układu z nawą przęsłem pośrednim. Budowa trwała ona pięć lat, zaś otwarcie miało miejsce 22 września 1793 roku. Świątynię restaurowano w nowym stylu w 1881 i 1964 roku zachowując jednak jego barokowe formy.
Wieża wzniesiona przez przeoryszę Katarzynę von Metzrode w latach 1561-62 ulegała aż trzykrotnie spaleniu do gzymsów, w czasie wielkiego pożaru w roku 1717 pomimo tego, że całe miasto zamieniło się w popiół ocalała. 4 czerwca 1774 roku o godzinie 13.30 w kościół klasztorny uderzył piorun, który zniszczył drewniane poszycia dachu i wieży, nie uszkadzając jedynie dzwonów. Rozebrana została w roku 1878 roku. W latach 1879 - 1880 podjęto budowę nowej wieży. Patronat nad budową objął sam król. Nowa wieża została wzniesiona z piaskowca w stylu renesansu włoskiego, stylu, w którym wykończono wnętrze samego kościoła. Budowę prowadził królewski radca budowlany Ryszard Schiller z Bolesławca.
Wieża wzniesiona przez przeoryszę Katarzynę von Metzrode w latach 1561-62 ulegała aż trzykrotnie spaleniu do gzymsów, w czasie wielkiego pożaru w roku 1717 pomimo tego, że całe miasto zamieniło się w popiół ocalała. 4 czerwca 1774 roku o godzinie 13.30 w kościół klasztorny uderzył piorun, który zniszczył drewniane poszycia dachu i wieży, nie uszkadzając jedynie dzwonów. Rozebrana została w roku 1878 roku. W latach 1879 - 1880 podjęto budowę nowej wieży. Patronat nad budową objął sam król. Nowa wieża została wzniesiona z piaskowca w stylu renesansu włoskiego, stylu, w którym wykończono wnętrze samego kościoła. Budowę prowadził królewski radca budowlany Ryszard Schiller z Bolesławca.
zakres prac
- wzmocnienie wystroju architektonicznego
- konserwacja wystroju architektonicznego
- renowacja wystroju architektonicznego
- odtworzenie wystroju architektonicznego
- wykonanie tynków renowacyjnych
- remont/ wzmocnienie więźby wieży
- wymiana pokrycia kopuły
instytucje współfinansujące
Projekt współfinansowany ze środków Województwa Dolnośląskiego
Galeria
